
Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2009
Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου 2009
Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2009
Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου 2009
Αφιέρωμα στον Γιάννη Παππά
Αφιερωμένο στον τροβαδούρο της αγάπης !!!
Έτσι αποκαλεί η δημοσιογράφος και ποιήτρια Αντωνία Δεληγιάννη τον συμπολίτη μου και εξαίρετο φίλο μας Γιάννη Παππά, μέσα στον πρόλογο του βιβλίου του και στην συνέντευξη που του παραχώρησε στην εκπομπή Ατσάλι στο νερό στο εγνατία T.V. Του αξίζει αυτός ο τίτλος νομίζω, και τον πήρε επάξια το απόγευμα του Σαββάτου στις 28 του Νοέμβρη στην Θεσ/νίκη με την παρουσίαση, του1ου βιβλίου του "Μάτια μου θάλασσα". Ήταν η μέρα της αναγνώρισής του στο ευρύ κοινό. Μην σας φανεί περίεργο γιατί κάνω αυτό το αφιέρωμα στον Γιάννη, νοιώθω ότι είναι τιμή μου που ένας συμπολίτής μου και κυρίως καλός μου φίλος με έκανε να νοιώσω περηφάνεια και συγκίνηση που ζεί στην πόλη μου. Είμαι χαρούμενη που άλλος ένας καλλιτέχνης προστέθηκε, ανάμεσα σε τόσους άλλους διακεκριμένους καλλιτέχνες των γραμμάτων και των τεχνών στην πόλη μου Βέροια . Είμαι σίγουρη, πως όταν κάνει την παρουσίαση της ποητικής του συλλογής και στην πόλη μας ,οι συμπολίτες μας θα τον τιμήσουν με την παρουσία τους και όχι μόνο...είμαι βέβαιη πως θα χρειασθεί να βγάλει κι'άλλα αντίτυπα της ποητικής του συλλογής..... Μπράβο σου Γιάννη !!!!! Έπειτα νομίζω πως και εσείς θα νοιώθετε χαρούμενοι, διότι ο Γιάννης ανήκει στην μπλοκοπαρέα μας . Είμαστε οι πρώτοι του αναγνώστες. Πόσες και πόσοι απο μας δεν ταξιδεύουμε μέσα απο τα ποιημάτά του, μας ταξιδεύει στα μονοπάτια της αγάπης και του έρωτα, με τον δικό του τρόπο γραφίδας του μας ταξιδεύει στ'όνειρο.
Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2009
Επ!!επέστρεψα !!
Εγώ με την Ραλλού μου!! Επέστρεψα πάλι στα λημέρια μου!!Να ξέρατε πόσο μου λείψατε...ένοιωθα τόσο καιρό ξεκομμένη απο όλους και όλα... , που και πού ξέκλεβα λίγο απο τον Η/Πτου γραφείου μου και έπαιρνα κλεφτές ματιέςστα μπλόκ ..μα ο χρόνος δεν μου επέτρεπε να σχολιάζω...κάποια σαβ/δα έπαιρνα και το λαπτοπάκι του άνδρα μου,κοιταζα τα email μου και το επέστρεφα ,διότι το χρειαζόταν είναι εργαλείο της δουλειάς του βλέπεται κι'όχι για να κάνει βόλτες στην μπλοκόσφαιρά μας .... Μα τώρα όλα μπαίνουν στους ρυθμούς μας και θα τα ξαναλέμε και πάλι ....αν δεν με ξεχάσατε και δεν με βαρεθήκατε βεβαίως βεβαίως.... Δεν σας κουράζω άλλο με την φλυαρία μου...ο.κ. ηρεμείστε ,τι να κάνω βγάζω τα αποθυμένα μου τόσο καιρό στην μούγγα ούφ ούφ !!!Σκέφθομαι βέβαια να αναναιώσω και τα μπλοκ μου,να τα ομορφείνω λίγο,εν'όψη γιορτών ....φιλάκια πολλά-πολλά!!!Να είστε όλοι καλά!!!!!!!
Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2009
Ανακοίνωση στους φίλους -ες αναγνώστες μου!
Αγαπημένοι φίλες και φίλοι μου! Σας ζητώ συγνώμη για την απουσία μου απο την μπλοκοπαρεούλα μας , μα λόγοι τεχνικοί , δεν μου επιτρέπουν να σχολιάζω και να τα λεμε ...μου λείπεται αφάνταστα....... Το λαπτοπάκι μου στα ξαφνικά και χωρίς προειδοποίηση τάφτυσε χωρις καμμιά προειδοποιήση..ο τεχνικός μου τό έστειλε Ιταλία για επιδιόρθωση του σκληρου δίσκου..η και αντικατάστασης του, μιας και ισχύει η εγγύησή του..ευτυχώς κάτι ειναι και αυτό... Σήμερα σας γράφω απο δανεικό λαπτοπ, μα δεν ξερω αν εχω ξανα ευκαιρία να τα ξαναπούμε,μεχρι νάρθει και πάλι το δικό μου ... Να περνάτε καλά και μην με ξεχνάτε...θα τα πουμε και παλι συντομα....Μου λείπετε...μου λειπετε ..μου λείπετε..σνιφ! σνίφ!!! Τα φιλιά μου και την αγάπη μου σε όλους και όλες σας!!!
Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2009
Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2009
Αγάπη και συνεργασία!

Χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλον. Είναι δύσκολο να τα καταφέρουμε και να πετύχουμε μόνοι μας.Τι νόημα έχει να πετύχεις κάτι αν δεν υπάρχει κανένας να το αναγνωρίσει και να γιορτάσει μαζί σου την επιτυχία; Χρειαζόμαστε την υποστήριξη των ανθρώπων που αγαπάμε,όπως και αυτοί χρειάζονται εμάς. Ζούμε καλύτερα, υγιέστερα και περισσότερο όταν δουλεύουμε μαζί και όχι απομονωμένα ο ένας από τον άλλον. Υπάρχει πολύ μεγαλύτερη δύναμη και αποτελεσματικότητα μέσα σ'ένα κλίμα συνεργασίας και καλής προσπάθειας. Βλέποντας ποιες είναι οι ανάγκες των άλλων, μπορούμε να προσδιορίσουμε με τι τρόπο θα τους βοηθήσουμε. Στην πορεία της διαδικασίας αυτής θ'ανακαλύψουμε δίχως άλλο, ότι είναι αδύνατο να πλουτίσουμε την ζωή ενός άλλου ανθρώπου χωρίς να ωφεληθούμε εμείς οι ίδιοι. Η συνένωση της ζωής μας με κάποιο άτομο είναι μόνο μια αρχή. Η διατήρησή της είναι μια ολόκληρη διαδικασία. Η κοινή δουλειά προς την κατεύθυνση αυτή είναι μια επιτυχία. ΑΝΩΝΥΜΟΣ
Κυριακή 11 Οκτωβρίου 2009
Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου 2009
Για να κατανοήσεις τους άλλους πρέπει πρώτα απ'όλα να γίνεις εσύ κατανοητός
Ξαφνιάστηκα όταν μαθήτρια ακόμη έμαθα ότι το ρήμα "κατανοώ"σημαίνει στην πραγματικότητα , κάθομαι πιό πίσω και παρατηρώ. Υπάρχει πολλή σοφία στην ερμηνεία αυτή.Γιατί, για να κατανοησούμε κάτι,για να το καταλάβουμε καλά, πρέπει να το γνωρίσουμε ολοκληρωτικά,απο τα νύχια ως την κορυφή. Γενικά, όλοι μας, βιαζόμαστε να εκφέρουμε κρίσεις. 'Εχουμε γνώση για όλα, ακόμα κι όταν δεν ξέρουμε τίποτα σχετικά με το αντικείμενο για το οποίο μιλάμε. Σπαταλούμε απεριόριστο χρόνο σε προβλέψεις, υπολογισμούς, υποθέσεις, αποφάσεις, κρίσεις, χωρίς να έχουμε σχεδόν τίποτε το δεδομένο, χωρίς καμμιά θεμελίωση. Αυτό συμβαίνει κυρίως επειδή προσεγγίζουμε την κατανόηση των πραγμάτων μέσα απο την περιορισμένη γνώση του εαυτού μας. Έτσι, οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι μια καλύτερη κατανόηση του εαυτού μας θα οδηγήσει πιο κοντά στην κατανόηση των άλλων. Όταν μπορέσουμε ν'αποδεχτούμε τους απρόβλεπτους τρόπους με τους οποίους τόσο συχνά συμπεριφερόμαστε και σκεπτόμαστε, τότε θ'αρχίσουμε να βλέπουμε πιο καθαρά γιατί οι άλλοι ενεργούν όπως ενεργούν και σκέφτονται όπως σκέφτονται. Μια παλιά αμερικανο-ινδιάνικη παροιμία λέει ότι δεν μπορούμε να καταλάβουμε κανέναν αν δεν περπατήσουμε πολύ καιρό με τα δικά του μοκασίνια (πέδιλα). Σ'αυτό θα πρόσθετα ότι θα ήταν πιο βολικό να συνηθίσουμε τα δικά μας πέδιλα (μοκασίνια) πριν προσπαθήσουμε να συνηθίσουμε οποιουδήποτε άλλου. Η μόνη δικαιολογία για να χαμηλώσουμε το βλέμμα μας σε κάποιον είναι ότι ετοιμαζόμαστε να τον ανασηκώσουμε. JESSE JACKSON
Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου 2009
Σας ευχαριστώ φίλες μου!!!
'Ελενα και όλη την παρέα του " Συνταγές απο καρδιάς " σας ευχαριστώ από καρδιάς καλες μου φίλες..εσας σας αξίζουν χιλιάδες βραβεία, για το υπέροχο και χρήσιμο μπλόκ σας!! Παντα τέτοια...... Τα φιλιά μου και την εκτίμηση μου!!! Χίλια συγνώμηηη!! που το ξέχασα ...κι'εγώ με την σειρά μου το απονέμω σε όλους τους αναγνώστες μου ανεξαιρέτως....παρακαλώ όποιος θέλει μπορεί να περάσει να το πάρει ελεύθερα.....
Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου 2009
Ουπς κι'αλλο βραβείο τσίμπησα!!
Πέμπτη 27 Αυγούστου 2009
Η Νύχτα αυτή.......
Δίπλα μου στέκεσαι καθώς το ρόδο που ανασταίνει, Τώρα μια μνήμη επαγρυπνεί γεμάτη απο σιωπή. Πιότερο κι' απ' τον έρωτα η ματιά σου με πεθαίνει
Τη νύχτα αυτή που τίποτα δεν έχει να μου πεί.
στίχοι αγαπημένοι..............
Σάββατο 15 Αυγούστου 2009
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΟΣΟΙ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ
Σάββατο 25 Ιουλίου 2009
Αγάπη και πίστη

Παρασκευή 17 Ιουλίου 2009
ΓΙΟΡΤΑΖΩ!!


Δευτέρα 13 Ιουλίου 2009
Η αγάπη κερδίζεται!!!

Τρίτη 7 Ιουλίου 2009
Η ευτυχία στην αγάπη

Πέμπτη 25 Ιουνίου 2009
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΟΥ ΒΡΑΒΕΙΟ!!!

Σε ευχαριστώ απο καρδιάς καλέ μου φίλε Γιάννη, για την μεγάλη τιμή, να μου προσφέρεις τούτο το βραβείο! Δέν έχω λόγια..... Τώρα είθισται και εγώ να το δώσω σε 15 άτομα,μα νομίζω πως το έχετε όλοι οι φίλοι μου,αλλά και να μην το είχατε,θα μου ήταν πολύ δύσκολο να επιλέξω,διότι δεν ξεχωρίζω κανέναν σας,όλοι όσοι μου κάνατε την τιμή,να γίνετε φίλοι μου,ή απλοί αναγνώστες. Είστε το ίδιο διαλεχτοί και καλοί φίλοι! Σας ευχαριστώ όλους όσους ή ες με στηρίζετε απο καρδιάς και σας υπόσχομαι,ότι θα γίνω ακόμη καλλίτερη,για να μην σας απογοητεύσω. Και να φανώ εξίσου αντάξια σας.....!!! Σας ευχαριστώ πολύ!!!!
Δευτέρα 22 Ιουνίου 2009
Η Αγάπη ως έργο τέχνης

Υπάρχουν καλλιτέχνες όλων των ειδών.Μια κατηγορία που θα μπορούσαμε να ξεχωρίσουμε είναι οι καλλιτέχνες της ίδιας της ζωής,που χρησιμοποιούν τα εργαλεία τους για να εκφράσουν το ανέκφραστο.Χωρίς πινέλο,αποτυπώνουν τη ζωή με τα πιό ζωηρά χρώματα. Χωρίς σμίλη,χαράζουν τη μαγεία της ύπαρξης.Χωρίς κλίμακα, δημιουργούν μουσική για όλους μας.Χωρίς καμιά χορογραφία,μπαίνουν στο χορό της ζωής. Όταν γεννιόμαστε,είμαστε εφοδιασμένοι με τα απαραίτητα εργαλεία για τη δημιουργία μιας ζωής γεμάτης ομορφιά. Τα ίδια αυτά εργαλεία μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την διαιώνιση της ασχήμιας και της καταστροφής.Ευτυχώς,σε κάποιο σημείο της ζωής μας, θα καταλάβουμε ότι μπορούμε να νιώσουμε και να μεταδώσουμε την ομορφιά. Ανάγλυφα έργα τέχνης ξεθωριάζουν με τον καιρό,πέφτουν από τους τοίχους και χάνουν,ίσως, την αξία τους όταν αλλάζουν οι μόδες και οι τάσεις.Μια ζωή αγάπης,όμως διαρκεί για πάντα.
Πέμπτη 11 Ιουνίου 2009
ΠΟΛΥΧΡΟΝΗ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΟΥ!!!

Δευτέρα 8 Ιουνίου 2009
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ !!

Τι να θυμηθώ τι να ξεχάσω.....απο όσα πέρασα...όπως λέει και το άσμα! Σαν σήμερα γεννήθηκα,ημέρα Τρίτη μεσημέρι,πριν 50χρόνια ...... κάποια κοπελιά απο το γραφείο μου,μου είπε Μαριάννα ,έχεις δηλ.1/2 αιώνα,για λίγο κόμπλαρα στο άκουσμα του 1/2 αιώνα και μετά απο σκέψη της λέω:Ε Καί τι έγινε!τα έζησα όμορφα δυνατά έντονα με όλες τις διακυμάνσεις της ζωής.Χαρές ,λύπες,πόνος,δάκρυα,δυστυχία και πολύ ευτυχία!!! Θυμάμαι έντονα τέτοια μέρα,μικρό κοριτσάκι σαν είμουν, στα γενεθλια μου , εκεί που γελούσαν χαρούμενοι ,σαν έσβηνα τα κεράκια μου,ξαφνικά το γέλιο , έσβηνε απο τα χείλη όλων και δάκρυα κυλούσαν απο τα μάτια τους. Πάντα τέτοια μέρα αναρωτιούμουν γιατί;μα απάντηση δεν έπερνα απο κανέναν. Και όταν έγινα 11χρονών ,μετά απο δική μου πίεση,ο πατέρας μου ,με πήρε στα γόνατα του και με την λύπη ζωγραφισμένη στο πρόσωπο του,μα και συγκίνηση μούπε πως στις 12του Ιούνη πέθανε η μητέρα μου 42 χρόνων .Τρείς μέρες μετά την γέννηση μου,για αυτό τα δάκρυα χαράς,και λύπης. Χαράς για μια καινούργια ζωή που είχε έλθει και λύπης μια ζωής που χάθηκε,ξαφνικά και άδικα..... Δέν θά συνεχίσω όμως,για να μην σας στεναχωρήσω.Εξάλου αυτά τα διηγούμε στην συγγραφή μου ,σαν αφιέρωμα στην ζωή της μητέρας μου, αφιέρωμα στην μνήμη της. Ο Ιούνης για μένα είναι ο ποιό σημαντικός μήνας,γιατί σημάδεψε την ζωή μου. Στις 11 του Ιούνη γεννήθηκε η πρώτη μου κόρη!!!και όλα άλλαξαν η ευτυχία πλημμύρισε την ψυχή μου!!!Η μεγαλύτερη ευτυχία της ζωής μου ,το ίδιο έζησα και με τον ερχομό της δεύτερης κόρης μου σε ένα χρόνο μετά στις 25 του Μάη. Για αυτό λοιπόν περάστε να σας κεράσω και απο την τούρτα μου!!!!
Παρασκευή 29 Μαΐου 2009
Σπουργιτάκι μου καλά σου ταξίδια!!!
Συνέβη λίγες μέρες πρίν........... Ήταν Κυριακή απόγευμα,καθόμουν στην πολυθρόνα μου και διάβαζα ,όταν ακούω ένα τιτίβισμα,επίμονο τσίρι,τσίρι,τσίρι μου φάνηκε σαν έκλειση βοήθειας,βγαίνω στην βεράντα και πράγματι,δεν είχα κάνει λάθος...στο δάπεδο βρισκόταν ενα τόοσο δα σπουργιτάκι
Oι φτερούγες του,ακόμη δεν είχαν φτερά,ήταν σαν χνουδάκι,κοιτάζω επάνω στο ραμποτέ της στέγης μου,ναί είχαν κάνει φωλιά τα σπουργίτια.
Το πέρνω στην χούφτα μου φοβόμουνα πως να το αγγίξω,μήπως το τραυματίσω κι' εγώ.Ετρεμε απο φόβο πιο πολύ, παρά απο πόνο
Kαι τώρα τι κάνεις Μαριάννα...σκέφτομαι...
Nάσου κι'ο γείτονας απο απέναντι,είδε όλη την φάση...και μου λέει πέτα το,θα ψοφίσει...στο άκουσμα αυτό πάγωσα,τον κοίταξα έντονα και τούπα:
Εγώ θα το σώσω....αλλά πως; έπρεπε να βρώ ένα μέρος σαν φωλίτσα....και θυμήθηκα πως είχα μία ψεύτικη διακοσμητική φωλίτσα...πλήρης εξωπλισμένη...με άχυρο μαλακό,είχε μέσα αυγουλάκια σοκολατένια,απο το Πάσχα....και το βάζω,μέσα εκεί.....και τότε ηρέμησε απο τις φωνούλες,αλλά με κοιτούσε με δυό ματάκια σαν χαντρούλες γεμάτα απόγνωση......και αρχίζει πάλι τα τσίρη-τσίρη ....μάλλον πεινάει σκέφτομαι,ναί αλλά πως να σε ταΪσω μικρούλη μου και τι; και μούρθε νέα φλασιά.....πηγαίνω στην κουζίνα και κόβω λιγο ψωμάκι,πέρνω την ψίχα απο μια φέτα και το κάνω σβολάκια ..τοσοδούλικα...το πέρνω κοντά μου και μόλις πλησίασα στο στοματάκι του,το άνοιξε και τσίριζε απο λαιμαργία,μα αν το πνίξω...δεν μπορούσε να το φάει....έπρεπε να βρώ τρόπο να το βάλω μέσα στον λωβό του,για να μπορέσει να το καταπιεί....το βρήκα φωνάζω !!
Kοιτάω γύρω μου....ο γείτονας εκεί κοιτούσε με απορρία ,τρέχω στο νεσεσερ μου και πέρνω το τσιμπιδάκι των φρυδιών μου,σκέφθηκα πως έμοιαζε με ράμφος...και πράγματι τα κατάφερα,έτρωγε ασταμάτητα,λαίμαργα...Αυτό ήταν το κράτησα κοντά μου,το τάΪζα σποράκια απο πασατέμπο ,έπινε νεράκι με μια συριγγα που είχα διαμόρφωσει.......τα λέγαμε κάθε πρωί τιτιβίζαμε, μας επισκεπτόταν και η μαμά σπουργίτα έτρωγε παρέα...φυσικά αυτο κράτησε ,γύρω στις 10-12 μέρες.Ο άντρας μου και ο γείτονας με δουλεύανε συνεχώς.....αλλά εγώ εκεί ....και το θαύμα έγινε χθές το πρωΪ πάω να του δώσω φαγάκι του μικρούλι μου και λείπει....τρόμαξα,και βλέπω χαρούμενη πως είχε πετάξει,είχε κάνει την δεύτερη προσπάθεια πτήσης του,με επιτυχία αυτήν την φορά ,στεκόταν σε ένα κλαδάκι της νεραντζούλας μου που έχω στην βεράντα,μόλις με είδε άρχησε το τιτιβισμα χαρούμενο και φρρρρ,κι άλλη προσπάθεια πετάγματος.....τα καταφέραμε μικρό μου....του λέω, ο άντρας μου είχε βγεί στην βεράντα παρακολουθούσε αμίλητος,και έκανε τον σταυρό του.... ο φτερωτός φιλαράκος μου είχε απογειωθεί με επιτυχία στο περβάζι του παραθύρου..οι δοκιμές πτήσης,είχαν στεφθεί με επιτυχία....νάσου και ο γείτονας όλο απορρία και θαυμασμό τώρα πιά μου λέει:Μαριάννα μου μπράβο σου έχεις ψυχή!!!
Aν δεν τόβλεπα δεν θα το πίστευα...εγώ δεν μίλησα,αλλά μέσα μου ένοιωθα τόσο χαρούμενη και περήφανη που έσωσα μια τόοσο δα ψυχούλα....το πήρα ξαά μες τα χέρια μου,πήγα κοντά στα κάγκελα,σήκωσα ψηλά τα χέρια μου ,τά ανοιξα και τότε ο μικρός μου φίλος άνοιξε με καμάρι τις φτερουγίτσες του που είχαν πιά δυναμώσει έστρεψε το κεφαλάκι του με κοίταξε ..και ναί!πέταξε πέρηφανο,δεν τόχασα απο τα μάτια μου,κοιτούσα με αγωνία θα τα κατάφερνε στο πρώτο του πέταγμα,γύριζε στην αρχή γύρω γύρω απο εμένα και μετά έφυγε,στο απέναντι λαχανόκηπο της γειτόνισσας,κάθησε ακριβώς απέναντι μου σε ένα κλαδί της συκιάς με κοιτύσε και τιτίβιζε χαρούμενο..σαν να μούλεγε" τα καταφέραμε"Ξάφνου ένοιωσα ένα χέρι στον ώμο μου,να μ'αγκαλιάζει. Τα λόγια ήταν περριτά...ήταν ο άνδρας μου ,κοιταχτήκαμε μόνο ένα δάκρυ κοιλούσε στα μάτια μας.....Στο καλό μικρό μου σπουργιτάκι!!!καλές πτήσεις και να θυμάσαι πως η φωλίτσα θά είναι πάντα εδώ...στην ίδια θέση όποτε θες πέρνα να ξαποσταίνεις.....σε περιμένω!!! Τι νομίζεται εσείς φίλοι μου,λέτε νάρθει;
Πέμπτη 21 Μαΐου 2009
Στήν κόρη μου!που γιορτάζει σήμερα!!!

Για σένα κόρη μου!που γιορτάζεις σήμερα!!! Ελενάκι μου σου ευχόμαστε,εγώ κι'ο πατέρας σου ,ολόψυχα χρόνια σου πολλά και ότι ονειρεύεσαι ευχή μας!!η ζωή σου να είναι σπαρμένη με ροδοπέταλα παιδί μου!!!γιατί το αξίζεις!!!έμαθες να αγωνιζέσαι και να παλεύεις για κάθε τι που πετυχαίνεις!!!Σάγαπάμε και θα είμαστε πάντα δίπλα σου, στο διάβα της ζωή σου!!!!
Σάββατο 16 Μαΐου 2009
Η Αξία των ονείρων μας

Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)