Ξαφνιάστηκα όταν μαθήτρια ακόμη έμαθα ότι το ρήμα "κατανοώ"σημαίνει στην πραγματικότητα , κάθομαι πιό πίσω και παρατηρώ. Υπάρχει πολλή σοφία στην ερμηνεία αυτή.Γιατί, για να κατανοησούμε κάτι,για να το καταλάβουμε καλά, πρέπει να το γνωρίσουμε ολοκληρωτικά,απο τα νύχια ως την κορυφή. Γενικά, όλοι μας, βιαζόμαστε να εκφέρουμε κρίσεις. 'Εχουμε γνώση για όλα, ακόμα κι όταν δεν ξέρουμε τίποτα σχετικά με το αντικείμενο για το οποίο μιλάμε. Σπαταλούμε απεριόριστο χρόνο σε προβλέψεις, υπολογισμούς, υποθέσεις, αποφάσεις, κρίσεις, χωρίς να έχουμε σχεδόν τίποτε το δεδομένο, χωρίς καμμιά θεμελίωση. Αυτό συμβαίνει κυρίως επειδή προσεγγίζουμε την κατανόηση των πραγμάτων μέσα απο την περιορισμένη γνώση του εαυτού μας. Έτσι, οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι μια καλύτερη κατανόηση του εαυτού μας θα οδηγήσει πιο κοντά στην κατανόηση των άλλων. Όταν μπορέσουμε ν'αποδεχτούμε τους απρόβλεπτους τρόπους με τους οποίους τόσο συχνά συμπεριφερόμαστε και σκεπτόμαστε, τότε θ'αρχίσουμε να βλέπουμε πιο καθαρά γιατί οι άλλοι ενεργούν όπως ενεργούν και σκέφτονται όπως σκέφτονται. Μια παλιά αμερικανο-ινδιάνικη παροιμία λέει ότι δεν μπορούμε να καταλάβουμε κανέναν αν δεν περπατήσουμε πολύ καιρό με τα δικά του μοκασίνια (πέδιλα). Σ'αυτό θα πρόσθετα ότι θα ήταν πιο βολικό να συνηθίσουμε τα δικά μας πέδιλα (μοκασίνια) πριν προσπαθήσουμε να συνηθίσουμε οποιουδήποτε άλλου. Η μόνη δικαιολογία για να χαμηλώσουμε το βλέμμα μας σε κάποιον είναι ότι ετοιμαζόμαστε να τον ανασηκώσουμε. JESSE JACKSON
