Τι να θυμηθώ τι να ξεχάσω.....απο όσα πέρασα...όπως λέει και το άσμα! Σαν σήμερα γεννήθηκα,ημέρα Τρίτη μεσημέρι,πριν 50χρόνια ...... κάποια κοπελιά απο το γραφείο μου,μου είπε Μαριάννα ,έχεις δηλ.1/2 αιώνα,για λίγο κόμπλαρα στο άκουσμα του 1/2 αιώνα και μετά απο σκέψη της λέω:Ε Καί τι έγινε!τα έζησα όμορφα δυνατά έντονα με όλες τις διακυμάνσεις της ζωής.Χαρές ,λύπες,πόνος,δάκρυα,δυστυχία και πολύ ευτυχία!!! Θυμάμαι έντονα τέτοια μέρα,μικρό κοριτσάκι σαν είμουν, στα γενεθλια μου , εκεί που γελούσαν χαρούμενοι ,σαν έσβηνα τα κεράκια μου,ξαφνικά το γέλιο , έσβηνε απο τα χείλη όλων και δάκρυα κυλούσαν απο τα μάτια τους. Πάντα τέτοια μέρα αναρωτιούμουν γιατί;μα απάντηση δεν έπερνα απο κανέναν. Και όταν έγινα 11χρονών ,μετά απο δική μου πίεση,ο πατέρας μου ,με πήρε στα γόνατα του και με την λύπη ζωγραφισμένη στο πρόσωπο του,μα και συγκίνηση μούπε πως στις 12του Ιούνη πέθανε η μητέρα μου 42 χρόνων .Τρείς μέρες μετά την γέννηση μου,για αυτό τα δάκρυα χαράς,και λύπης. Χαράς για μια καινούργια ζωή που είχε έλθει και λύπης μια ζωής που χάθηκε,ξαφνικά και άδικα..... Δέν θά συνεχίσω όμως,για να μην σας στεναχωρήσω.Εξάλου αυτά τα διηγούμε στην συγγραφή μου ,σαν αφιέρωμα στην ζωή της μητέρας μου, αφιέρωμα στην μνήμη της. Ο Ιούνης για μένα είναι ο ποιό σημαντικός μήνας,γιατί σημάδεψε την ζωή μου. Στις 11 του Ιούνη γεννήθηκε η πρώτη μου κόρη!!!και όλα άλλαξαν η ευτυχία πλημμύρισε την ψυχή μου!!!Η μεγαλύτερη ευτυχία της ζωής μου ,το ίδιο έζησα και με τον ερχομό της δεύτερης κόρης μου σε ένα χρόνο μετά στις 25 του Μάη. Για αυτό λοιπόν περάστε να σας κεράσω και απο την τούρτα μου!!!!
